Ingravitto

que el maquillaje no apague tu risa, que el calendario no venga con prisas, que no te compren por menos de nada, que no te vendan amor sin espinas, que no te duerman con cuentos de hadas, que el fin del mundo te pille bailando, que todas la noches sean noches de bodas, que no se ponga la luna de miel...

17 abril 2006

-Capítulo 1-
Ya han pasado 8 mesos desde que me incorporé al Departamento de Marketing de Grandvalira. Algunos aún no saben que Grandvalira no es ni unos grandes almacenes con salas de cine con butacas para parejas ni una empresa de bebidas isotónicas. Grandvalira es una estación de esquí http://www.grandvalira.com y .... un mundo a parte.
La mezcla explosiva entre nieve, frío, esquí y/o snowboard, monitores guapísimos, fiesta en el Surf, Ambit, Gençana & Arthur's, cenitas en casa o en las de los demás, tes con charla post-movida o simplemente charla con copa de vino tinto, argentinos con frases para todo y mil ingredientes más da como resultado el "cocktel temporada", una experiencia única no apta para los amantes de la calma. Llevaba dos temporadas compaginando playa-montaña y finalmente decidí instalarme "momentaniamente-definitivo" en Andorra, este país lleno de contradicciones.
No sé si he encontrado mi sitio o si esa lucha por conseguirlo es sólo un engaño para seguir experimentando y descubriendo pero a la vez estar creciendo y hacerme fuerte pero .... me siento bien y esa sensación es la que hace que cada día llene mi pequeña casita de chocolate en la montaña con algo más y que haga que la sienta más mía, más yo.

17 Comments:

Anonymous Anónimo said...

A veces la vida te da regalos inesperados, cuando conoces una persona pocas veces te sientes arrastrado por ella. Rossana es alguien muy especial. Es un torbellino de ternura y de alegria. Es una amiga genial que todo el mundo querría tener. Seguro que en este blog recibiras la visita de muchos amigos-as. Yo quiero ser uno de ellos para siempre. Felicidades por ser asi!!

De tu amigo Jordi Julià, mi casa en Mallorca es tuya

lunes, abril 17, 2006 9:10:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

A veces la vida te da regalos inesperados, cuando conoces una persona pocas veces te sientes arrastrado por ella. Rossana es alguien muy especial. Es un torbellino de ternura y de alegria. Es una amiga genial que todo el mundo querría tener. Seguro que en este blog recibiras la visita de muchos amigos-as. Yo quiero ser uno de ellos para siempre. Felicidades por ser asi!!

De tu amigo Jordi Julià, mi casa en Mallorca es tuya

lunes, abril 17, 2006 9:13:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Ei cuki,

tu sempre sorprenent-nos!!!. Alegria saber de la teva alegria i sentir-te a prop encara que sigui desde la llunyania. Ets un amor, ja ho saps.

Anna (Barcelona)

martes, abril 18, 2006 9:21:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Aunque sea tarde, vale. Ya hace siete, casi ocho meses de nuestra separación traumática. Después de tantas historias juntos (esos baños en la piscina, esas simulaciones de asesinato bañados con mermelada de fresa, esas charlas...) pero la verdad es que me supo a poco y por lo que parece a la señora Rosana también aunque no tanto, jo no hay manera de vernos nunca, ya que yo una vez más rompí la promesa de subir más a menudo y tú no te acuerdas de los que estan a bajo, bien no de todos. Si alguna vez subo o si alguna vez bajas, nos tenemos que ver las caras (y si quieres te dejo ver alguna cosa más.... como mi tercer pezón!) y ponernos al tanto de nuestras penas y alegrías, es decir mis penas y tus alegrías. Què bien se te ve! Sabes alguna cosa de ATV? Nos las vemos. Ciao, pescao!!

martes, abril 18, 2006 9:48:00 a. m.  
Blogger Keixalada said...

Bienvenida al mundo de los blogs!
Espero que seas constante y que no nos dejes colgados a todos con ganas de leer más!!! ni se te ocurra... Yo por desgracia soy de las que lee muchos y escribe poco...
Por cierto, porqué en castellano?

martes, abril 18, 2006 11:13:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

hola rouss....soy estelita!!

Tía que de tiempo!!!te voy a tirar de las orejas!!!!te he dejado muchísimos mensajes de email , en el móvil y tu..plin! muchachita espero que no te olvides de las viejas amistades , ya que a pesar de la distancia ya sabes que te quiero.un beso fortísimo de esta casi ya sevillana.

martes, abril 18, 2006 12:01:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola fastuquet, m'agrada aquesta introducció, encara que estic esperant els moments que hem viscut. Aquells de nit Andorrana i per mala sort no podràs explicar els que vas viure de snwoboard. M'agrada veure't bé, crec que estàs passat una bona època. Em sap greu pq jo no podré compartir aquests grans dies, sobre tot els nostres diumenges de resaka i soletat mutua, grans xerrades i moments per compartir. A mi també m'arriba el final, sento pena per marxar i que no em vulguin entre vosaltres a l'estiu, però ja no se si tornaré la temporada que ve.
Per si de cas us trobaré molt a faltar.
Per què cullons escrius en castellà... és lúnic que no estic d'acord!!

Nil

martes, abril 18, 2006 12:01:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola Roussss:
Que bonita la introducción, eso significa que estas en una etapa de tu vida muy bueno, aprovechala y sigue disfrutandola mucho mucho tiempo. No dejes de experimentar y de buscar tu felicidad, ese es el trabajo de todos nosotros. Unos la consiguen y otros no, pero lo importante es saber que la has buscado. No te olvides que en Arnedo tienes una amiga, aunque no pasamos mucho tiempo juntas, una persona tan especial como tu no pasa desapercibida.
Muchos besos.

martes, abril 18, 2006 12:45:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Només espero que aquest "momentaneament definitiu" teu, vagi en paral·lel amb el meu.
No cal que et digui mes.
T'estimo

martes, abril 18, 2006 3:49:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Jo, com a catalanista incansable, en primer lloc t'he de dir que estic d'acord amb el teu amic Nil! ¿Què fas escrivint en castellà?!!! Tants meetings independentistes que t'he fet no han servit de res...
I posant-me més tendre, només et volia recordar una frase que un dia vas dir-me: "Créixes quan et separes de les persones que més estimes". Encara que ens vegem poc, sé que sempre puc comptar amb tu, GRÀCIES PER SER COM ETS!!!
Maria "la cosineta"

martes, abril 18, 2006 4:12:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

ey tita!!!!! me n' alegro molt de veure' t tant contenta i feliç.aconsegueixes deixar huella en tota persona que et coneix, i si es així, es precissament per ser com ets.vas donar un pas molt important anant a andorra però n' estàs treient una gran satisfacció i es nota pel que ens has explicat. no canviis mai perquè vals molt tita. i ja saps que t' estimo molt i que sempre em tens al teu costat pel que necessitis. una abraçada de les nostres peque MUA!!!!

martes, abril 18, 2006 4:40:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Suposo que escriu en castellà perquè li ve de gust, o perquè vol que l'entenguin amics no catalans. I a qui no li agradi, que s'ho faci mirar!

martes, abril 18, 2006 4:52:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Maria Queralt Antonieta Concepció Coloma! Tot i estar lluny sempre seràs aroma i regust a calçot! Per Valls se t'enyora, tot i que tu has fet sempre el possible per fugir-ne: primer Barcelona, després Arnedo i ara Andorra. Cada cop més lluny, però per mi continues molt a prop del meu cor.

Un pessic.

martes, abril 18, 2006 6:28:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola Rosanna!! sóc la Carmen de la Universitat... m'ha sorprès molt el teu mail, realment estic ben desconnectada de la teva vida... Me encanta que escribas en castellano y me encanta tu reflexión y tu casi obligada justificación... tienes un don para la escritura.. tampoco lo sabía. En fin.. lo que conocí de tí me pareció divertido..poco profundizamos, verdad?.. solo recuerdo que siempre te partías de risa y que conmigo más de un esfuerzo hiciste en hablar castellano, lo cual también resultaba divertido.. entre tú, noemí freixes, anna tobajas i anna saurí... la verdad es que el pobre castellano estaba sufriendo bastante..jeje. Lo importante es que veo que estás genial, que veo que eres muy atrevida, que has vivido mucho, que te conoce cantidad de gente, que toda esa cantidad te quieren y que sigues pensando en los demás.. y eso no dista mucho del pasado. Noèlia, Noemí, Anna Tobajas, Pau i yo seguimos quedando a menudo. PAu tiene dos preciosos hijos y es un padrazo, María se casó la semana pasada y lo celebra en la Patagonia. Noèlia y yo somos casi vecinas. Todas trabajamos de lo nuestro (parece increible, verdad??) y de momento estamos estupendas... los 30 nos han mejorado, jeje..
Un saludo y un abrazo muy grande..

miércoles, abril 19, 2006 12:11:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola Roussss
Que bonito todo!!! Estas hecha toda una artista, con esta descripcion parece ser que estas muy a gusto en este pais tan especial.....para muchos. La verdad es que cuando empiezas a conocerlo y adaptarte se está muy a gusto. Oye!!! Aquí en la agencia te espera el libro de la mítica Savia.
muchos besitos - eres un amor de persona

Sandy

jueves, abril 20, 2006 6:59:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hello Neneta!
fa dies que et vull escriure, vaig bastant de bòlit :-( però no volia deixar de fer-me present en el teu espai.
Ens veiem poc, la culpa?: la distància (i la tesi), però tot i així estem ben comunicades, jejeje. M'he posat molt contenta quan he llegit els tres capítols que has escrit i m'he adonat que no m'he perdut cap dels moments importants de la teva vida :-) Bé, doncs hem de continuar així!
Aprofito per saludar a la resta de compis de Pedagogia: Carmen i companyia!
Abraçada i Rus, please, a veure si quedem aviat.
AnnaE (de Salou)

sábado, abril 22, 2006 7:04:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola linda flor!!! Te escribo en el blog a ver si así me haces más caso, jejeje .... Tanto ajetreo en tu vida. Queda pendiente la cenita en casa y que me expliques todas las novedades en tu dinamica vida.
Besitos
Sandy

Y a ver si pones alguna fotito mía o de mis animalitos........

lunes, marzo 05, 2007 10:29:00 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home