Ingravitto

que el maquillaje no apague tu risa, que el calendario no venga con prisas, que no te compren por menos de nada, que no te vendan amor sin espinas, que no te duerman con cuentos de hadas, que el fin del mundo te pille bailando, que todas la noches sean noches de bodas, que no se ponga la luna de miel...

20 abril 2006

-Capítulo 3-
Cerrando temas para tener un fin de semana tranquilo y pensando en el último día de la temporada... domingo 23, el día!!! adiós al esquí.
Parece mentira que en tan pocos días la nieve haya ido desapareciendo, casi con prisa, después de lo que nos ha hecho sufrir, suplicar y lamentar pero las maletas a punto de explotar y bolsas con tablas y esquis van a empezar su particular desfile por las calles de Andorra y sus "propietarios" dispuestos a emprender un nuevo rumbo, la doble temporada invierno andorrano-argentino. Da pena pero los que nos quedamos en la montaña también necesitamos respirar hondo y seguir a otro ritmo. A los que no nos hemos visto y despedido estos días os deseo lo mejor, suerte como decimos y ya sabeis... en Andorra la vida sigue....
El cambio de compactadas botas de esquí por bermuditas y hawainas brasileñas de colores está al caer, he pensado que igual me subo la bici e intento llegar de Canillo a El Tarter cuando salga a las 6, total son 5km, en 2 horitas lo hago? no me las quita nadie...seguro que mi cuñado "fibraman" Pep se rie, pero tengo suerte de tenerlo.

5 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Bueno ara que la neu marxa , pujaré jo a Andorra.Lo d'esquiar de moment ja saps que ho he abandonat una mica però caminadetes per les muntanyes,ja saps que m'encanta.A veure si t'animes i ens acompanyes algun cop.Però sense queixar-te de lo dur que es el cami o lo llarg ...i tu volies fer de guia de muntanya?

Bueno segueix escribint al blog, al papa el tens emocionat , està enganxat mirant el que escriu la seva nena!(jo també eh!)
Un petonet.

Cris

sábado, abril 22, 2006 11:52:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola Cristina
,es realment molt divertit i enriquidor llegir tots els teus pensaments .No paris.

sábado, abril 22, 2006 9:43:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Rouss.- cada vez te veo mas de montaña i andorrana, pero te queda el regusto de Valls, Xiquets Calçots.- lo de la bici como dicen en las Castillas no me lo creo "ni arto de vino" y ni con el viento a favor, no quiero desmerecerte pero lo de subir en bicicleta uy.....
hace mucha cuesta bajasr si, pero subir.......
por muchas clases que te de el PÊP no se si lo conseguirás, aunque todo lo que te propones lo cosnigues..

New York.New York está a la esquina.

carga pilas y adelante, quando viene el cuarto capitulo?

Nos vemos,
p2 ai

domingo, abril 23, 2006 2:20:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola Rouss.- Te he hecho un comentario pero parece que no ha llegado, te lo vuelvo a hacer otro nuevo.

Cada vez te veo mas Andorrana y de Montaña, pero seguirás teniendo el regustito de Valls, Xiquets i Calçots.

Lo de adiós a tus compañeros de invierno muy bien es tu estilo, espero que te lo sabran agradecer
es chocante lo que dices lo de las maletas llenas y las planchas y esquis por las calles de Andorra.je.

Mas divertido es lo de la Bici, casi , como dicen en las Españas , "ni arto de vino" me lo creo, pero tu eres sorprendente y si te lo propones vale, pero creo que por muchas clases que te de el PEP y el viento a favor puedas superar la pendiente hasta Casa, bajarlo puede, pero subirlo.......

NEw York, esta a la esquina a ver si exportas tu forma de ser a EEUU.

cuando vengas tendras seguro amigos en NY.

nos vemos

p2 ai

domingo, abril 23, 2006 2:27:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola simpatica!
Supongo que te sorprendera estas letras, pero como soy un soso(palabras textuales tuyas) esperare que me conteste para que sepas quien soy...

lunes, abril 24, 2006 8:50:00 a. m.  

Publicar un comentario

<< Home