Ingravitto

que el maquillaje no apague tu risa, que el calendario no venga con prisas, que no te compren por menos de nada, que no te vendan amor sin espinas, que no te duerman con cuentos de hadas, que el fin del mundo te pille bailando, que todas la noches sean noches de bodas, que no se ponga la luna de miel...

29 septiembre 2006

Sangre en las venas
Quien vé rarezas en las cosas que le hacen diferente a los demás estará condenado a ser un esclavo de los propios miedos y de los estereotipos de una sociedad que no admite a los que hablan sin temor.
Acogerse y respaldarse a una mayoría para justificar y legitimar ideas o actos teñidos de racismo, intolerancia y demás barbaridades solo ayuda a reforzar las garras de la hipocresia y aumenta una extraña sensación como si algo empezase a romperse, quizás ya haya muchos pedacitos de tristeza cubriendo más de un corazón.
El que prefiere callar y parecer tonto a decir y despejar dudas no asume riesgo y deja que sean los demás quienes conduzcan y entren en conflicto ideológico, más allá de posición tan cómoda que podemos encontrar? silencios contenidos de egocentrismo por no ver más allá y mantenerse al margen de una realidad.

4 Comments:

Blogger Enric said...

Hola Rosss!!!!!!!!!!!! ara soc jo el que escic al teu blog!!! escolta es teu lo que has escrit?!?!? que bo!! molt bo!!!! encara que jo sigui dels que es quden callats... (snif...)

viernes, septiembre 29, 2006 5:29:00 a. m.  
Blogger Ros said...

Son coses que se'm passen pel cap. la 2ª frase "es menor callar y parecer tonto que decir y despejar dudas" no es meva pero passa molt. Encara que pensis que ets dels que es queden callats molt lluny d'aquesta percepció ets dels diuen i molt!!Quan vaig estar a NYC em vas fer pensar, ets una persona que no es recolça amb una majoria sino que mira endavant amb força. Ens hem de posar les piles amb l'Skype,ja el tinc instal.lat!! una abraçada gegant

viernes, septiembre 29, 2006 9:35:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola Rosana!!
Veig que tothom va anar al concert del Jordi Miquel...menys jo. I com que m'heu fet agafar tanta enveja, avui hem comprat les bitllets d'avió y les entrades per anar-lo a veure a Londres. Jeure a us explicaré allà s'atreveix a fer lo del Bush i el gos...

Petons
Òscar

lunes, octubre 02, 2006 2:02:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Òscar així que t'hem fet agafar ganes eh! Jo vaig disfrutar molt, si pugués repetiria.
Que bé que hagiu trobat entrades.
Bueno a veure si ens veiem aviat! Saluda a la Jackie.

Fins aviat!

Cristina

lunes, octubre 02, 2006 4:07:00 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home