Ingravitto

que el maquillaje no apague tu risa, que el calendario no venga con prisas, que no te compren por menos de nada, que no te vendan amor sin espinas, que no te duerman con cuentos de hadas, que el fin del mundo te pille bailando, que todas la noches sean noches de bodas, que no se ponga la luna de miel...

28 noviembre 2006

TELEPIZZA diguim!!
Ya va siendo hora que me cubra las espaldas por si vienen tiempos difíciles o simplemente me apetece ser más feliz, porque no nos engañemos, el dinero no hace la felicidad pero ayuda un poquiyo. Así que hoy he empezado mi cruzada por el mundo de las pizzas a domicilio, Telepizza Andorra. Ya sé que glamour no tendré mucho (el pantalón me va un poco justo y el rojo no es mi color aunque la gorra mola) pero mi primer día ha sido bastante productivo, diría que he hecho unas 50 pizzas, sin contar los pedidos de delicias, alitas, muslos, etc. todo congelado, nada de pollos saltando por ahí hasta ser degollados, eso ya sólo pasa en las granjas, hoy día el pollo hace un crucero hasta llegar a nuestro plato, el banquete de historias para ser más gordos, más peludos o más altos que los vecinos del país de al lado hace que ya no exista selección natural sinó lucha de clases y los sabores a base de mezclas y pócimas se acerca más a un intento de brujería que a un asado como debería ser.
Por el momento tengo margen con los días festivos, así que no me afectará para esos días que tengo algun acto interesante como cenitas de prensa o las ya tradicionales vespradas de amigos. La anecdota del 1r día ha sido dolorosa porque uno de los repartidores (he notado que va un poco acelerado) se ha metido una ostia con la moto y ha vuelto con las pizzas hechas un cristo, se habían quedado como una croqueta en una de las esquinas de la caja y claro, entre la pinta que llevaba y las pizzas frías y rotas no había por donde cogerle. Ali, Vane, Mer, Xavi, Lourdes y 2 repartidores más (no llevaban chapa y no me acuerdo del nombre) han sido compañeros y maestrillos en esas primeras 3 horas, mañana me dan descanso, para que no me agobie el 1r día, me ha gustado, hoy las pizzas tenían sabor a estreno.

4 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Ros me'n alegro que t'anés bé el primer dia. Avui a la nit et truco i m'expliques tot.
Em fas patir una mica, ara tindràs més feina al despatx i acabaràs cansada, vols dir que aguantaràs el ritme de feina?
Bueno...les teves piles són inesgotables!

Un petó, parlem a la nit.
Tinc ganes de tenir línia telefònica i poder fer messenger.

Cris

martes, noviembre 28, 2006 11:10:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

hola,hazte una foto con tu uniforme para q te veamos,tu lo q tines q hacer es pillar a un millonario y a vivir,aunque a ti te va la marcha lastima no tener ahora 25 o' 30 que lo pasariamos de coña,
una abrazo MªA

viernes, diciembre 01, 2006 10:54:00 p. m.  
Blogger Ros said...

Algun día llegará la foto, de momento aprendo cosas de este mundillo. Lo del millonario lo dejo para otro tipo de chicas ya sabes que a mi no gustan los tópicos como chico acompaña a chica y abre la puerta o chico paga la cuenta y chica sonríe...eh! espera a ver si un día te llevamos por ahí de fiesta, un besote, ros

domingo, diciembre 03, 2006 3:41:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Soy Maria tu encargada, que pasa Rossssyyyyy!!!! Espero que este trabajo a parte de fastidiarnos un poquito nos siga haciendo pasar momentos tan divertidos como hasta ahora. Acuerdate del proceso de cierreeeeee!!!!un besito pa la de la gorra roja!!!!

domingo, enero 14, 2007 6:17:00 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home