Ingravitto

que el maquillaje no apague tu risa, que el calendario no venga con prisas, que no te compren por menos de nada, que no te vendan amor sin espinas, que no te duerman con cuentos de hadas, que el fin del mundo te pille bailando, que todas la noches sean noches de bodas, que no se ponga la luna de miel...

25 febrero 2007

Cuántas van ya?











Un año más, esta vez "vermutet" a Ca l'Antic de Valls, el típico bareto con olor a frito que ahora se ha convertido en uno de esos locales cosmopolitas del Born que no reconoce tapas "guarras" ni tardes de aburridas partidas de cartas de abuelos. Calentamos motores: una de olivas, patatas, cervezas, bitter kas, vermut negro, alguno blanco también... llega la hora y nos vamos a "Cal Ganxo"http://www.restaurantcalganxo.com/, este año hemos cambiado, estaba lleno de gente, grupos, niños... cuando veo al jefe pienso en las batallitas que me ha explicado mi padre, dice que cuando era joven se iban juntos a Mallorca y ahí vendían vespas, vaya tela, que trapis.
La Jalle se irá a Jerez, Viti ha vuelto de Haití, nuevos embarazos (vienen 2 en camino)...
Todo iba bien hasta que entró la morriña típica del que come más que habla o habla mientras come y se llena igualmente, así que tontería va tontería viene y Eric que se pone blanco, blanco blanco, demasiado blanco, eh que parece chino... por lo visto esperaba desde hace un mes este momento (la calçotada) y mira, algunos de la emoción se marean, ahora en serio....el año que viene los asistentes tendran que presentar una analítica para repetir.

4 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Que ganas tengo de comer un buena racion de calçots...Que sepas que se sigo de cerca todo lo que haces.
un peto molt fort; J.Jesus

martes, febrero 27, 2007 10:28:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Ets una crack Rosanna, gairebé no tens temps de respirar, i tot i així segueixes cuidant el teu blog! Molt xules les fotos, jo m'ho vaig passar molt bé a la calçotada i el menjar estava molt bo (l'ambient una miqueta carregat),i per sort la marejada de l'Eric només va ser un petit ensurt! Ara, que jo si que ho vaig passar malament per arribar a casa, amb el cansament que portava m'adormia per l'autopista, sort que tinc una miqueta de pràctica a conduir mig dormida, que no és la primera vegada, je, je, je! Bromes a part, ara gairebé no em passa mai això eh? No us espanteu...
Bé, ens veiem aviat a Andorra xiqueta, quan ja estiguis una miqueta més relaxada. Petonets
Núria J.

martes, febrero 27, 2007 11:06:00 p. m.  
Blogger Ros said...

Jesus!!!desde que te fuiste a Francia con tu amore ya no sé como localizarte, tenía tu e-mail de Caixa Tarragona y el telf español, así que dime como contactarte niño. Te acuerdas de la última vez que nos vimos? en Andorra, todo lo que me dijistes me dió que pensar y decidí hacerte caso y hacer algo por cambiar...gracias por poder contar contigo, esta semana veré a Natalie, Eli y Núria, besos!!

miércoles, febrero 28, 2007 12:45:00 a. m.  
Blogger Ros said...

Cristi i Jalle!! ja parlarem per passar-vos les fotos, havia pensat que per la propera calçotada podria portar el portatil i gravar un CD de fotos per cadascú insitu, què penseu? encara queda un any per la propera però a dia d'avui encara repetiria.
Jalle no facis xorrades amb el cotxe, quan pujo cap a Andorra i em vé son paro si cal dormo. Ei lo de pujar no ho podem deixar passar eh!! El Buda ens espera, petons

miércoles, febrero 28, 2007 12:52:00 a. m.  

Publicar un comentario

<< Home