Ingravitto

que el maquillaje no apague tu risa, que el calendario no venga con prisas, que no te compren por menos de nada, que no te vendan amor sin espinas, que no te duerman con cuentos de hadas, que el fin del mundo te pille bailando, que todas la noches sean noches de bodas, que no se ponga la luna de miel...

13 octubre 2007

Muelas & Medicins & Wine
Albert (et prometo que no puc amb Nil) me gusta verte bien y saber que "todo" a tu alrededor funciona porque le sonries a la vida. Te agradezco que vinieras a Tarragona y dejaras que te cuidara un poco aunque la que acabó necesitando cuidados fui yo. No me ayudaste a recuperar el juicio después que me sacaran 2 muelas pero me hiciste reir un rato mientras nos poníamos al día. Juro, pero, por mis otras 2 muelas encarceladas en mi boca que quien me acerque vino a partir de ahora se expone a un indeseable tortazo. Agotada de una agenda repleta de medicamentos postoperatorio me olvidé de los efectos de la mezcla y sin entrar en detalles sólo diré que llegué a sufrir por mis órganos. Tampoco era la primera vez que descubría que mi madre es una santa, y como si le sobraran horas de sueño al llega a casa como un pañuelo me acompañó en el trance de lloros y risas como si protagonizara una borrachera de adolescente.
Te echo de menos, ya lo sabes!
Con los ojos cerrados y sin duda alguna te considero uno de mis mejores amigos, ya me lo has demostrado y nuestros pasos se entrelazan generosos.
Creo en ti porque me ayudas a creer en mi misma y crecer, porque me cuidas cuando desanimada bajo la cabeza y me animas cuando recuperada la levanto de nuevo, porque aunque para salir todo el mundo es bueno, las farras contigo son codo con codo y tienen otro sabor.
Creo en ti porque también has dejado que te vea en la cresta de la ola, comiendote el mundo, caer pero luego saber sonreirle a las cosas.
Tus "churris" y mis "bollikaos" no entienden nuestro mundo lleno de abrazos pero el día que no dejes que me cuelgue de tu cuello será porque no estas.
Una buena manta, una sopa o un pedacito de chocolate han podido con todo, ahora en la distancia me toca saber cuidarte.
Te echo de menos, ya lo sabes!

2 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Joder..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... no se quedir..............................................................................................................................................................................................................................................................

Em sento afortunat............................................................................................................................................................................. està comprovat, els mascles també ploren, m'has fet caure una llàgrima............................ però tampoc et flipis.................................... jajaja

Ets la millor, jajajaja

Quan tornem a parlar? Trobo a faltar les teves converces egocentristes, jo, jo i jo.... jajajaja

Molts petons

PS: crec que mai m'havien fet sentir així. Sempre he desitjat una festa d'aniversari sorpresa, mai l'he tingut (t'ho apuntes, és una pista, per si no ho pilles) llàstima que a l'agost sempre estic en algun païs tropical perseguint les natives, jajaja Però crec que això ha sigut alguna cosa similar, almenys és el que m'ha vingut al cap.

Nil

miércoles, octubre 24, 2007 10:41:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Estic segura que sabreu mantenir aquesta amistat tant sincera i sana que teniu.
Com jo li dic a la Rous, quan us piqueu, sembleu nuvis!!
Petons pels dos!
M&M

miércoles, octubre 24, 2007 10:58:00 a. m.  

Publicar un comentario

<< Home