Ingravitto

que el maquillaje no apague tu risa, que el calendario no venga con prisas, que no te compren por menos de nada, que no te vendan amor sin espinas, que no te duerman con cuentos de hadas, que el fin del mundo te pille bailando, que todas la noches sean noches de bodas, que no se ponga la luna de miel...

10 mayo 2008

wii, se mua??
Me asusta esta frase:
si no has jugado alguna vez a la "wii" no eres nadie...
Me asusta porque resume una realidad que está pasando con la wii, con facebook, con el bluetooth, con el IPOD, la PDA, el GPS, con las comunidades virtuales como Habbo, con la madre que los parió a todos. A veces tengo la sensación de no tener ni voz ni voto en esas conversaciones sobre tecnología (un tanto extrañas para mi) donde sorprendido descubres que tus colegas son más esnob de lo que imaginabas. Sin casi darnos cuenta, la sociedad además nos "semiobliga" a responder "casualmente" encuestas sobre innovación tecnológica, camufladas siempre por agradables encuestadores, como les vas a decir que no pero igualmente me pongo de mal humor porque de la noche a la mañana nos han hecho entrar en una dinámica para catalogar identidades, grupos, subgrupos, microgrupos, etiquetas.... lo acepto, mi caso está entre las analfabetas informáticas y que? Creo que en este cibermundo actual mi existencia dejó de ser una realidad hace tiempo. Mi divorcio con la tecnología se remonta al momento en que las páginas de tendencias de los magazines semanales se quedaron desfasadas al dejar de hablar de la revolución de las calculadoras solares, los walkman ... me resisto aún a depender del móvil, cada vez necesito más estar-sin estar apagándolo o desprendiéndome de él cuando hago otras cosas, me reporta tranquilidad y un poco de paz y és más, cuando estoy con alguien "interesante" intento evitar el móvil si no es urgente, me lo tomo como una muestra de cariño, no se si puntua ;) Aún no he conseguido del todo este nivel de independencia pero la fase de experimentación está dando resultado. Acabando con los móviles, decir que los de última generación son realmente fashions, pero sigo sin necesitar todas sus funciones, lanzo una pregunta: existe, como yo, alguien en este mundo que aún envía los sms con las palabras con todas sus letras y ....tildes? si esa persona existe que me llame.
2 temas más:
*en informática más de lo mismo (Albert, va para ti que eres mi profe de excell honoris causa, ríete va pero he avanzado) mis conocimientos son bastante básicos y lo digo porque mi ordenata es como un ecosistema ideal para virus y bichos de este tipo, me da tanta pereza actualizar....
*en fotografía sigo sin sucumbir a los encantos del pincelito del Photoshop, no me gusta hablar de pixels ni formato jpg (hace tiempo descubrí, que como en una peli pasaba, lo pixelado no me va) porque no hay nada como llevar una foto especial en la cartera y dejar el salvapantallas del ordenador para cosas más superficiales. Una imagen mágica, cierra los ojos, las fotos materializándose desde la nada después de permanecer 5min agitando una pequeña cartulina cuadrada, un auténtico regalo verdad?
Mientras el resto de la humanidad parece cómodamente instalado en el planeta Wii, cada vez estoy más segura de haber caído, a través de un agujero negro, en el inframundo de la antitecnología... pero, hace nada jugué a la wii por primera vez con Anna, Gala, mi hermana y mi supercuñado (creo que le mete demasiada caña y se va a lesionar, miradle!!!) y bueno... me gustó....concretamente el tennis, no me echo atrás en todo esto eh, pero me apetece una próxima partida y no porque antes comieramos pizza made in sister's house
.









3 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Tens raó amb lo de que el Pep li posa moltes ganes , però no es lesionarà ell jugant ,no , es perillós jugar amb ell perque et pot lesionar a tú.
I si no pregunta-li a l'Anna , que en una partida de boxa contra el Pep, alias "GAS" ,casi acaba amb el nas trencat..

Jo per si de cas m'ho miro de lluny que m'ho passo millor.

Quan vulguis repetim sopar-wii! Queda pendent un sopar amb la madeli , enric, xavier, la cosa amb ells promet ja que tenen pràctica amb la PLAY.

domingo, mayo 18, 2008 8:44:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

Hola!

Per fi m'he decidit a posar un comentari. Tot i que avui era evident perquè fins i tot hi surto!

Tens raó que la tecnologia avança massa ràpid, però crec que li seguim el ritme prou bé. I ho vam demostrar jugant a la wii eh!

Quan vulgueu repetim, però que consti que a mi encara em deveu un Dune!

Fins aviat,

Anna.

lunes, mayo 19, 2008 1:34:00 p. m.  
Blogger Ros said...

Sembla que aquest només ha estat el primer capítol de l'era wii a les nostres vides...
Com dius Cris, pinta bé una wii entre cousins!!
i bueno Anna, estic contenta que t'hagis decidit a posar algo, m'afalaga que em vagis seguint, ja t'ho vaig dir, gràcies a gent com tu segueixo tenint ganes d'escriure, petons!!!

lunes, mayo 19, 2008 2:29:00 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home