Ingravitto

que el maquillaje no apague tu risa, que el calendario no venga con prisas, que no te compren por menos de nada, que no te vendan amor sin espinas, que no te duerman con cuentos de hadas, que el fin del mundo te pille bailando, que todas la noches sean noches de bodas, que no se ponga la luna de miel...

10 noviembre 2008

YA TENGO PISO!!!
ANUNCIO:
Quien necesite desprenderse de algun mueble de su casa o demás y no sepa como, que me contacte, estaré encantada de acogerlo.
Ropa tendida en el balcón de casa de mis padres
Buscar piso no ha sido fácil, no sólo porque he tenido que contemplar 50mil factores antes de tomar una decisión sinó porque durante este proceso las fincas te ponen entre las cuerdas mencionando (o muchas veces fingiendo) la existéncia de alguien que de repente también está interesado en ese mismo inmueble.
Ahora que ya sólo me queda esperar al día 1 de diciembre para que me den las llaves del que será mi piso y empezar la operación mudanza, he dejado de tener pesadillas y maldormir. Supongo que esas pesadillas no han sido algo insólito en mi sinó que se enmarcan en esos momentos de la vida en que nuestra mente necesita resolver ciertas cosas que aún no tienen respuesta e intentas descansar sin conseguirlo. Mi última pesadilla consistió en verme sola por la calle, de noche, cargada de cajas, agotada por un día lleno de despropósitos, sin haber encontrado un pedazo de chocolate por ningún rincón en un momeno de desesperación, sin haber podido hablar con esa persona que te alegra el alma, etc. Estaba a punto de llegar a mi casa pero después de subir 365 peldaños sin apenas aire para respirar, no podía abrir la puerta y de repente me giraba porque escuchaba risas y veía todos y cada uno de los que me enseñaron algun piso. Noooooooooo!!!! dejádme en paz!!! Entonces sonó el despertador y bendije ese momento, me había librado de ellos!! querían seguir hablando de pisos, que pesados...
Ahora me toca ir recogiendo mis cosas, empaquetar para desempaquetar, envolver para desenvolver, hacerle la pelota a mi cuñado para disponer algun día de su furgo, organizarme el tiempo y no quedarme nunca más de 4h en Ikea bajo ningún concepto..
Lo del anuncio va en serio, no tireis ningún mueble ni nada vale, estaré encantada de aprovecharlo si se da el caso, como dice Albert Pla "hay que organizarse, hay que organizarse"

6 Comments:

Blogger Sandrine La vida es demasiado corta para comer y beber mal said...

Felicidades nena!!!!
Me alegro muxísimo qye ya tengas piset... al menos ya estas mas trankila. Nos vemos este finde.
Besote

jueves, noviembre 13, 2008 6:59:00 p. m.  
Blogger Ros said...

Sandy!!
Esta tarde busco las cosas que me has dicho en Ikea y miro de subirtelo...por cierto mañana cenamos empanadas con un vinito eh? y nada de rajar de los argentinos ;)

viernes, noviembre 14, 2008 11:43:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

yuhuu yuu!! sok la marina!! t'independitzees?? wooo!!

jo mes o menys jeje estic en un pis a barcelona amb el marc i una amiga! es de puta mare a les corts! s'esta molt be!!
fa molt temps que no parlem no se si estas per tarragona o a barna! ja em diras. cuidat molt, un petonas

p.d: cada vegada passo més dels audiovisuals jajaj ho he avorrit bastant

sábado, noviembre 15, 2008 9:33:00 p. m.  
Blogger Ros said...

bitxet!! quina il.lusió saber de tu, ens hem d'explicar un munt de coses!! t'escriuré un mail, petons

lunes, noviembre 17, 2008 8:48:00 a. m.  
Anonymous Anónimo said...

enhorabuena tronca! ya lo celebraremos por todo lo alto! te echo de menos. MUA!
supongo q no lo de "tronca" ya no es necesario decir quien soy...

lunes, noviembre 17, 2008 2:19:00 p. m.  
Blogger Ros said...

me alegra leerte pero más escucharte cuando hablamos by phone!! yo también te echo de menos, besos

martes, noviembre 18, 2008 3:48:00 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home